Studente ging rond 6 uur ‘s morgens op zoek naar toiletten op Gentse Feesten. Tot ze daar een jongen tegen het lijf liep: “Ik vertrouwde hem, maar hij heeft heel mijn leven verwoest”

bron: Gazet van Antwerpen
door: PMN
Afbeelding bron: Foter
De 24-jarige Sofie (een schuilnaam) werd vorig jaar verkracht op de Gentse Feesten. Sindsdien is niets meer hetzelfde.

Het was donderdag 20 juli 2017 toen Sofie op de Gentse Feesten aanwezig was. “Het was een geweldige avond, we zagen de zon opkomen op de Vlasmarkt”, vertelt ze. “Plezier maken met iedereen, nog een laatste Irish coffee zoals de traditie op de Vlasmarkt het wil”, doet Sofie haar verhaal in Gazet van Antwerpen.

Toilet
Rond 6 uur moest ze naar het toilet. “Ik zocht in de straten in de buurt van de Vlasmarkt, maar vond de wc's niet. Een jongeman zag dat ik iets zocht, en zou me naar de toiletten brengen. Ik vertrouwde de mensen, zeker tijdens de Feesten, waar iedereen vriend is van elkaar.”

Verkrachting met geweld
Maar de man, van amper 20 jaar oud, was totaal niet te vertrouwen. “Plots sleurde hij me een steegje in en verkrachtte hij me met veel geweld. Ik kon niet roepen of slaan, ik was verlamd van angst. Ik begon te huilen en zei dat het moest stoppen. Hij stopte en verdween, ik bleef ontredderd achter.”

Gevangenisstraf
Deze week werd de 20-jarige Gentenaar veroordeeld tot vier jaar cel, waarvan twee jaar met uitstel. “De straf interesseert me niet”, zegt Sofie. “Het enige wat voor mij telt, is dat hij veroordeeld is. Hij heeft mijn leven verwoest in enkele minuten, hij moest gestraft worden.”

UGent
Sofie zit in haar laatste jaar aan de UGent. “Ik kan niet lang tussen de mensen zijn. Na de lessen vlucht ik naar huis en sluit me op in mijn kot. Deur vast, alle gordijnen dicht. Op klaarlichte dag zit ik urenlang in het donker alleen op mijn kot.”

Gebroken
“Niemand begrijpt hoe ik me voel. Naar de buitenwereld toe ben ik een lachende studente, maar vanbinnen ben ik gebroken. Dat de politie en de rechter écht luisterden naar mijn verhaal en mij geloofden, deed deugd, maar ik kan het niet loslaten. Ik denk elke dag hoe 'fucked up' ik me voel, en denk soms dat het makkelijker zou zijn mocht ik er niet meer zijn.”