Luc Appermont heeft er veel schrik voor: “Ik hoop dat zoiets mij nooit overkomt, ik overleef dat niet"

“Ik zou willen sterven in mijn slaap, zodat ik niets hoef mee te maken. Zeker geen aftakeling en geen ziekte”, zegt Luc Appermont. “Ik hoop dat ik nooit, maar dan ook nooit naar een instelling moet. Niet dat mensen daar niet goed verzorgd worden, mijn moeder heeft daar tien jaar verbleven en is ontzettend goed verzorgd, maar neen, ik denk niet dat ik dat overleef.”

“Ik hoop dat als ik moet gaan, het mag gebeuren in mijn slaap en dat Bart en ik samen in hetzelfde graf zullen rusten. Mijn grootouders liggen in een graf van vijf en die zijn al meer dan zestig jaar overleden, dus die zijn er niet meer, we zouden daar begraven kunnen worden.”

“Dat idee is een tijdje geleden spontaan ter sprake gekomen in een programma op VTM. 'Nee', zei Bart, 'ik ken die mensen niet, ik wil niet bij die mensen liggen.' En hij wil nog altijd niet, maar ik heb de concessie laten verlengen. Ik zeg: 'Tutut, wij gaan dat doen.”