Vlamingen beleven op reis de schrik van hun leven: “Even dacht ik: het is gedaan met ons”
“We waren rustig aan het eten toen we in de verte wat bliksemschichten zagen. Het personeel van het restaurant was er nog gerust in en werkte gewoon voort”, getuigt Greet. “Zelfs toen de elektriciteit en de straatverlichting uitvielen, was er nog geen paniek. De mensen op straat haalden gewoon hun smartphone of zaklamp boven.”
Het Vlaamse gezin trok terug naar hun vakantiewoning, ze geraakten net op tijd binnen. “Onderweg werd het veel, veel erger”, vertelt Greet. “Het begon extreem hard te regenen en te waaien. Toen we bijna aankwamen aan ons verblijf, zagen we dat de elektrische poort half open stond. We dachten even in de wagen te schuilen, maar al snel beseften we: we moeten hier weg. Rijden was te gevaarlijk geworden en blijven zitten ook, want we waren geparkeerd onder een elektriciteitspaal. Dan hebben we het op een lopen gezet naar onze voordeur. 100 meter. 200 meter. Ik weet het niet. Het leek alsof we in het oog van de tornado terechtkwamen. Apocalyptisch. Bomen die ontwortelden en weggeblazen werden… Ik dacht echt even: dit is het. Nu is het gedaan met ons.”
“Het was beangstigend, zeker ook voor onze kindjes. Ze hebben de hele nacht zitten rillen, zowel de jongste als de oudste. Maar je weet hoe dat gaat met kinderen: ze vergeten snel en vandaag is alles weer oké.”
