Hartverscheurende belofte van Romelu Lukaku: “Ik zag mijn moeder wenen van ellende. Ik wist dat het zo niet verder kon en ik heb haar deze belofte gedaan”

bron: Het Nieuwsblad
door: PMN
Afbeelding bron: Photonews
Als de Rode Duivels het WK willen winnen, gaan ze ongetwijfeld moeten rekenen op de doelpunten van Romelu Lukaku. De spits blikt in Het Nieuwsblad terug op zijn jeugd.

De oudste van de Lukaku-broers, Romelu heeft ook nog een jongere broer Jordan, heeft veel armoede gekend in zijn jeugd. “Ik herinner me het moment waarop ik besefte dat we blut waren. Ik zie mijn mama nog staan bij de koelkast, met die blik in haar ogen. Ik was zes jaar en kwam thuis van school voor het middageten. Er stond elke dag hetzelfde op het menu: brood en melk.” 

“Ik zag mijn moeder staan met de doos melk, maar ze mengde er iets in. Ze gaf me mijn lunch, en lachte alsof alles in orde was. Maar ik begreep meteen wat er aan de hand was. Ze had water in de melk gemengd. We hadden niet genoeg geld om de week door te komen. We waren blut. Niet gewoon arm, blut.”

“Het eerste wat verdween, was de kabeltelevisie. Geen voetbal meer. Weken aan een stuk was er geen elektriciteit. Dan wilde ik een bad nemen, maar er was geen warm water. Mama zette dan een ketel op het vuur en ik stond in de douche, met een kopje het warme water op mijn hoofd te gieten. Er waren zelfs momenten dat mijn moeder brood moest lenen van de bakker in de straat. Ze gaven ons op maandag een brood, dat we vrijdag pas betaalden.”

“Ik kon het niet aanzien dat mijn moeder zo moest leven. Dus die dag met de melk heb ik mezelf een belofte gedaan. Toen ik haar op een dag huilend vond toen ik thuiskwam, heb ik haar mijn belofte verteld. Mama, het gaat veranderen. Ik ga voor Anderlecht spelen en alles komt goed. Je zal je geen zorgen meer maken. Ik was zes.”

“Ik wilde de beste voetballer in de Belgische geschiedenis zijn. Dat was mijn doel. Niet goed. Niet groots. De beste. Ik speelde met zo veel woede. Omdat er ratten in ons appartement liepen. Omdat ik niet naar de Champions League kon kijken. Omdat andere ouders raar naar mij keken. Ik had een missie. Ik had mama verteld dat ik op mijn zestiende voor Anderlecht zou spelen. Ik deed het op zestien en elf dagen."